গাঁৱত কোনে গুলী ফুটায়

মূল কবি : জাচিন্ত কেৰ্‌কেট্টা (Jasinta Kerketta), ঝাৰখণ্ড

অসমীয়া অনুবাদ : পাৰ্থপ্ৰতিম ৰাজকোঁৱৰ

 

প্ৰতিনিশা গাওঁখন বিছনাত ঢলি পৰে

কিন্তু এই টোপনিত কোনো 

সপোন নাথাকে৷ 

কাৰণ সকলো সপোনকে বন্দী কৰি যোৱাৰাতি

ফাটেকত দিয়া হ'ল৷ 

আৰু সপোন গজাৰ সম্ভাৱনা থকা ঠাইবোৰত

কাঠফুলাৰ দৰে ছাউনীবোৰ গজি উঠিল৷ 

 

দিন আৰু নিশাবোৰত এক অদ্ভূত আতংক

গাঁৱৰ আদিবাসী ল'ৰাটোৱে 

এসময়ত সপোন দেখিছিল মাতৃভূমিৰ সেৱাৰ

এতিয়া সি সাৰ পাই মাজ নিশা 

সপোনত দেখা পায় হত্যাকাৰী বন্দুকবোৰ৷ 

 

এতিয়া তাৰ টোপনি পূৰ হ'ল

পাৰ হৈ যোৱা অগণন দুখঘন ঘটনাৰ স্মৃতিত 

দুপৰ নিশা সাৰ পাই

মুখৰ ঘাম মচি 

অস্থিৰ অনুভৱ কৰে সি- এই যেন 

মুখৰ ভিতৰত গুজি থোৱা বন্দুকৰ গাদীৰ

আঘাতত তেজ সনা সকলো দাঁত

সৰি পৰিল হাতৰ তলুৱাত৷ 

মাজনিশা সাৰ পাই সি অস্থিৰতাত

গমি-পিটি চায় ভৰিৰ গোৰোহাত

কৰবাত আছে নেকি গুলিৰ খোঁচৰ আঘাত?

বিতত ভয়ে দোলা দিয়ে মনৰ ভাবনাত৷ 

 

সৌ সিদিনা চিত খাই পৰা

আধামৰা বিৰছাক উঠি 

পলাব নোৱৰা দেখি

প্ৰথমতে কেনেকৈ সেই মানুহটোৱে চাৰিওফালে চাইছিল

আৰু কাকো নেদেখি

বূকুত ফুটাইছিল তাৰ তিনিজাঁই গুলী৷ 

আনজন বিৰছা ভৰিত যাৰ লাগিছিল গুলী

জোপোহাৰ আঁৰত পৰি আছিল উশাহ বন্ধ কৰি৷

 

আজিও কাগজৰ টুকুৰাত নুৰিয়াই

ভৰিৰ পৰা ওলিওৱা সেই গুলীটো লুকুৱাই

ঘূৰি ফুৰি সি অস্থিৰ হৈ কয়-

এইটোৱেই প্ৰমাণ যি দেখুৱায়

প্ৰথমতে গাঁৱত কোনে 

গুলি ফুটায়৷ 

 

পূৰ্বৱৰ্তী পৃষ্ঠা পৰৱৰ্তী পৃষ্ঠা

PRINT