অতীত

জুবিলী গগৈ
 
সকলোৰে এটা অতীত থাকে
 
কেতিয়াবা উৰুখা চালৰ ফুটাৰে
অতীত জিলিকি থাকে
আকাশ হৈ
 
কেতিয়াবা সোণালী সূতা হৈ
দেহত ওলমি থাকে অতীত
শৌৰ্য হৈ
 
শিলে শিলে ঘঁহনি খাই
জ্বলি উঠা জুইৰো
এটা অতীত আছে
যি জুইত জাহ গৈছিল 
সৰি পৰা হালধীয়া পাতবোৰ
 
গছৰ গুটিবোৰ 
বগাই ফুৰিছিল
বুকুৱে বুকুৱে
চলন্ত চকা হৈ
 
দুৱাৰ নথকা ঘৰবোৰ
 
ঘৰবোৰলৈ যেতিয়াই 
দুৱাৰ আহিল
কিছুমান অতীত 
পৰ্দাৰ সিপাৰে
লুকাই পৰিল
 
যেতিয়াই সূৰ্যমুখী ফুলৰ পৰাও জ্বলি উঠিল জুই
কিছুমান অতীত 
দাহ গ’ল জুইত
 
যেতিয়াই দ্ৰুত হৈ পৰিল
জীৱনৰ গতি
কিছুমান অতীত
ধূসৰ হৈ পৰিল
সময়ৰ ধূলিয়ৰিত
 
কিছুমান অতীত থাকি যায়
কেৱল আই-পিতাইৰ
বুকুৰ ভাঁজতে
 
আই-পিতায়ে নজনাকৈও
কিছুমান অতীত থাকে
 
যি অতীত নিজৰ লগতে
অতীত হৈ যায়

শ্ৰব্য ৰূপ

পূৰ্বৱৰ্তী পৃষ্ঠা পৰৱৰ্তী পৃষ্ঠা