“মুংখ”ৰ চিঞৰটোৱে

 জোনমণি দাস

 

“মুংখ”ৰ চিঞৰটোৱে মুখ মেলি খেদে--

ঘোলা কণীৰ চোকোৰা ভাঙি

ওপজে মৃত্যু

 

তিয়নি সলাই তৰাবোৰ নামে পানীত

আখলৰ জুয়ে বেৰ বগাই আটাল চোৱে

 

এলান্ধুৰ এন্ধাৰত মই বহি থাকোঁ

যুগসন্ধিত জৰাগ্ৰস্ত সময়

 

মৃত্যুৱে মোক ৰিঙিয়াই সোধে :

ছিটিকাত পৰা চৰাইৰ আছুতীয়া আকাশ থাকেনে?

 

খিৰিকিৰে সদায় দেখা আকাশ

আৰু উৰি উৰি অনন্তত হেৰাই যোৱা সৰু চৰাইটো

মোৰ চাৱনিয়ে চুবগৈ নোৱাৰে

 

অশ্ৰুৰো অন্তিম আশ্ৰয় আছে হাতৰ তলুৱাত