যশোৱন্ত নিপুণ
যিমান মনোৰম হ’লেও
জংঘলখনে আমাক ভুলাব পৰা নাছিল,
সেয়েহে তাৰ ভাঁজে ভাঁজে লুকাই থকা
নিৰ্মমতাবোৰৰ পৰা আমি পলাই আহিছিলোঁ ৷
আমি বুদ্ধিমান আছিলোঁ,
হয়তো ঈশ্ৱৰে সেইটো বিচৰা নাছিল ৷
কিন্তু আমি যদিও জংঘলখন
ক’ৰবাত এৰি থৈ অহা বুলি ভাবিছিলোঁ,
জংঘলখন আমাৰ লগে লগেই আহিছিল
আমাৰ কংক্ৰিটৰ ঘৰবোৰলৈ আৰু
আকাশ আৰু মহাশূন্যলৈ হাত মেলি দিছিল ৷
এদিন আমি জংঘলখনত আছিলোঁ
এতিয়া জংঘলখন আমাৰ মাজত আছে,
তৃণভোজী আৰু মাংসভোজী জন্তুবোৰ
আৰু গছবোৰ কংক্ৰিটত গজি উঠিছে ৷
